چرا متوقف کردن زباله های غذایی همیشه مهم تر است

جهان در حال حاضر 13 میلیارد تن مواد غذایی تولید شده برای مصارف انسانی را هرساله هدر می دهد که یک سوم تمام مواد غذایی تولید شده برای این هدف است.

از مزرعه تا سفره ، مساله زباله غذایی در تمام جنبه های زنجیره تامین و گوشه و کنار جهان شایع است. فقط یک راه حل برای کمک به کاهش اثرات زباله های مواد غذایی وجود ندارد، اما می توان اقدامات کمتری برای کاهش میزان تلف شده مواد غذایی انجام داد.

ما در بحران زباله های مواد غذایی هستیم و جهان باید اکنون پاسخ دهد تا تاثیر خود را قبل از دیر شدن معکوس کند.

تاثیر رفتار مصرف کننده بر زباله

یکی از بزرگترین عوامل در مبارزه با زباله مواد غذایی ، تغییر رفتار مصرف کننده برای اتخاذ یک طرز فکر کارآمدتر و حرکت از ذهنیت “دور انداختن” است.

در امریکای شمالی و اروپا ، ضایعات سالانه هر مصرف کننده بین 95-115 کیلوگرم در سال است ، در حالیکه مصرف کنندگان در جنوب صحرای آفریقا، جنوب و جنوب شرقی آسیا هرکدام فقط 116 کیلوگرم در سال می ریزند. از نظر ارزش پولی ، تلفات مواد غذایی و زباله تقریبا 680 میلیارد دلار در کشورهای صنعتی و 310 میلیارد دلار در کشورهای درحال توسعه است.

در اینجا چند مسئله وجود دارد. یکی از موارد ذکر شده اغلب این است که جوامع ثروتمند مقصر بوده اند که فرهنگ مصرف کننده را کنار می گذارند که سالانه بیش از 50 میلیون تن میوه و سبزیجات تازه در سراسر اروپا رها می شود ، غالبا به این دلیل که تولید آن بسیار زشت است.

سوپرمارکت ها معمولا به خاطر عدم کنترل خراب شدن غذاها با یک حجم بزرگی از غذاهای فروخته نشده ، درجایی که می توانست مجدد توزیع شود ، ناراضی هستند بهتر است برای غذاهایی که خوردن آنها بدون ضرر است از واژه “قابل استفاده” ، استفاده گردد.

این موضوع دوباره به ذهنیت مصرف کننده می رسد- اگر سوپر مارکت تشخیص دهد که یک تکه میوه و یا سبزیجات خود را که تاریخ مصرف آن گذشته است هنوز برای مصرف خوب است ، به احتمال زیاد به هدر خواهد رفت.

همچنین فرآیندهای ناکافی برای توزیع مجدد محصولات زباله به بانک های مواد غذایی و نیازمندان وجود دارد. در اقدامی جسورانه اما خوشایند در سال 2016 ، فرانسه اولین کشوری شد که سوپرمارکت ها را از دورانداختن یا از بین بردن مواد غذایی فروخته نشده ممنوع اعلام کرد و آنها را مجبور کرد تا آن را به خیریه ها و بانک های غذایی اهدا کنند. ایتالیا از آن زمان یک قانون مشابه را مطرح کرده است که در آن برای شرکت ها آسان تر شده است تا غذای خود را اهدا کنند ، و استرالیا اهدافی برای کاهش ضایعات مواد غذایی خود تا 50 درصد تا سال 2030 وضع کرده است. دانمارک، کره جنوبی و دبی نیز برای مقابله با میزان زباله های غذایی ایجاد شده اقداماتی را انجام می دهند.

نیاز یا میل به تازگی نقش بزرگی در خرید سوپر مارکت و فرهنگ های مصرف کنندگان ایفا می کند ، اما اینترنت اشیا (IOT) می تواند یک راه حل بالقوه برای این مشکل به شکل فناوری سنسور در هر زمان داده شده براساس اندازه گیری های زمان واقعی پارامترهای کیفیت مواد غذایی را ارائه کند.

کمبود امکانات در کشورهای در حال توسعه

یک شکست گسترده برای جلوگیری از ، از دست رفتن غذا و هدر رفتن بیشتر در زنجیره تامین ، از جمله مزرعه و مزارع پس از برداشت وجود داشته است.

درحالیکه کشورهای ثروتمند و صنعتی به هدر دادن مواد غذایی متهم هستند که به موجب آن تولید محصولاتی که به آن ها می رسد را دور می اندازند ، کشورهای در حال توسعه فقیرتر مشکلی با “فقدان غذا” دارند.

از طریق تمایز ، تلفات مواد غذایی در زنجیره تولید اتفاق می افتد و به سختی به کشاورزان کوچک در کشورهای در حال توسعه ضربه می زند. سازمان غذا و کشاورزی (FAO) تخمین می زند که 30-40 درصد از کل تولید را می توان قبل از رسیدن به بازار از بین برد ، به دلیل مشکلات مختلف از قبیل ریخت و پاش تا کمبود امکانات مناسب برای ذخیره پس از برداشت ، فرآوری و یا حمل و نقل.

این تلفات می تواند تا 45 درصد برای محصولات میوه و سبزیجات ، 30 درصد برای غلات ، 35 درصد برای ماهی و 20 درصد برای گوشت باشد.

جهت خرید دستگاه بسته بندی ماهی اینجا کلیک کنید.