سلفون‌‌ قابل استفاده در دستگاه بسته بندی

انواع سلفون‌‌ های قابل استفاده در دستگاه های بسته بندی

ماشین سازی مسائلی به عنوان یک برند پیشرو در طراحی، ساخت و بهینه سازی دستگاه بسته بندی در صنعت های مختلف، قصد دارد در این مقاله به بررسی انواع سلفون های قابل استفاده در بسته بندی بپردازد.

استفاده از پلاستیک برای بسته بندی مواد غذایی مزایای متعددی دارد. پلاستیک های سیال و قابل قالب گیری را می توان به ورق ها، شکل ها و ساختارهایی تبدیل کرد که انعطاف پذیری قابل توجهی در طراحی ارائه می دهد. پلاستیک ها از نظر شیمیایی مقاوم ، ارزان و سبک وزن هستند و با طیف وسیعی از خواص فیزیکی و نوری وجود دارند. عیب عمده پلاستیک ها، نفوذ‌‌پذیری متغیر آنها در برابر نور، گازها، بخارات و مولکول های با وزن مولکولی کم است. پلاستیک ها با پلیمریزاسیون تراکمی (پلی تراکم) یا پلیمریزاسیون افزودنی (پلی افزودن) از واحدهای مونومر ساخته می شوند.

علیرغم نگرانی‌‌‌ های ایمنی، استفاده از پلاستیک در بسته‌‌‌بندی مواد غذایی به دلیل هزینه کم مواد و مزایای عملکردی (مانند قابلیت حرارت‌‌‌پذیری، قابلیت مایکروویو، خواص نوری، اندازه‌‌‌ها و شکل‌‌‌ های نامحدود) نسبت به مواد سنتی مانند شیشه و ورق قلع روبه افزایش است.

انواع مختلف پلاستیک ها که به عنوان مواد برای بسته بندی مواد غذایی استفاده می‌شود، از جمله پلی اولفین، پلی استر، پلی وینیل کلراید، پلی وینیلیدین کلراید، پلی استایرن، پلی آمید و اتیلن وینیل الکل می‌‌توان اشاره کرد. اگرچه بیش از 30 نوع پلاستیک به عنوان مواد بسته بندی استفاده شده است، پلی الفین ها و پلی استرها رایج ترین آنها هستند.

به طور کلی می‌توان مزایای بسته بندی پلاستیکی را به شرح زیر بیان کرد:

1. وزن کم و قیمت مناسب
2. قابلیت شکل پذیری و انعطاف بالا در دستگاه های بسته بندی اتوماتیک
3. مقاوم بودن در برابر خاصیت اسیدی و یا قلیایی کالای بسته بندی شده
4. انرژی کمتری برای تولید نسبت به بسته فلزی و یا شیشه ای نیاز دارند
5. با اضافه نمودن افزودنی های مجاز می توان خصوصیات پلاستیک را بهبود بخشید.
6. پایداری شیمیایی بالا
7. احتمال نشت و اثر مایعات بسیار کم
8. سرعت تولید بالا
9. قابلیت بازیافت و استفاده مجدد جز در موارد خاص
10. قابلیت چاپ، تزیین و جلوه مطلوب

سلفون‌‌ قابل استفاده در دستگاه بسته بندی

دو دسته اصلی پلاستیک وجود دارد: ترموست (گرماسخت) و ترموپلاستیک.

1.  ترمو‌‌ست: پلیمر هایی هستند که در صورت حرارت دادن به شکل غیر قابل برگشت جامد می شوند و نمی‌‌‌‌توان دوباره آن را قالب گیری کرد. از آنجایی که پرقدرت و بادوام هستند، عمدتاً در خودروها و کاربرد های ساختمانی مانند چسب ها و پوشش ها استفاده می شوند و در صنایع غذایی استفاده ندارند.
2.  ترموپلاستیک: پلیمر هایی هستند که با قرار گرفتن در معرض حرارت، نرم شده و در دمای اتاق به حالت اولیه خود باز می گردند. از آنجایی که ترمو‌‌پلاستیک ها را می‌‌توان به راحتی به محصولات مختلفی مانند بطری، پارچ و فیلم های پلاستیکی تبدیل کرد، برای بسته بندی مواد غذایی ایده آل هستند. علاوه بر این، تقریباً تمام ترموپلاستیک‌ها قابلیت بازیافت شدن دارند (ابتدا ذوب شده و سپس به عنوان مواد خام برای تولید محصولات جدید مورد استفاده مجدد قرار می‌گیرد).

_ پلی الفین: یک اصطلاح کلی برای 2 پلاستیک پرمصرف در بسته بندی مواد غذایی یعنی پلی اتیلن و پلی پروپیلن و دیگر پلیمر‌ های الفین با محبوبیت کمتر است. پلی اتیلن و پلی پروپیلن هر دو دارای ترکیب خواص موفقیت آمیزی همچون انعطاف پذیری، استحکام، سبکی، پایداری، مقاومت در برابر رطوبت و مواد شیمیایی، قابلیت پردازش آسان، بازیافت و استفاده مجدد هستند.

ساده ترین و ارزان ترین پلاستیک ساخته شده با پلیمریزاسیون افزودنی اتیلن، پلی اتیلن است. 2 دسته اصلی پلی اتیلن وجود دارد: چگالی بالا و چگالی کم.

1)پلی اتیلن با چگالی بالا: محکم، قوی، سخت، مقاوم در برابر مواد شیمیایی و رطوبت، نفوذ‌‌پذیر در برابر گاز، پردازش و تشکیل آسان است. از آن برای ساخت بطری های شیر، آب میوه و آب، آستر جعبه غلات و کیسه های مواد غذایی، استفاده می شود.

2)پلی اتیلن با چگالی کم: انعطاف پذیر، قوی، سخت، به راحتی آب بندی و مقاوم در برابر رطوبت هستند. از آنجایی که پلی اتیلن با چگالی کم نسبتاً شفاف است، عمدتاً در سلفون‌‌ها و در کاربرد هایی که آب بندی حرارتی ضروری است، استفاده می شود. بسته بندی های نان و مواد غذایی منجمد، درب های منعطف و بطری های مواد غذایی قابل فشار دادن، نمونه هایی از پلی اتیلن با چگالی کم هستند.

پلی پرو‌پیلن سخت تر، متراکم تر و شفاف تر از پلی اتیلن می‌‌باشد و مقاومت خوبی در برابر مواد شیمیایی داشته و در جلوگیری از بخار آب موثر است. نقطه ذوب بالای پلی پروپیلن (160 درجه سانتی گراد) آن را برای کاربردهایی که مقاومت حرارتی مورد نیاز است، مانند بسته بندی های داغ و قابل مایکروویو مناسب می کند.

_ پلی استرها: پلی اتیلن ترفتالات (PET یا PETE)، پلی کربنات و پلی اتیلن نفتالات (PEN) از جمله پلی استرهای تراکمی هستند که از مونومرهای استر حاصل از واکنش بین کربوکسیلیک اسید و الکل تشکیل می‌شوند. رایج ترین پلی استر مورد استفاده در بسته بندی مواد غذایی PETE است.

1)پلی اتیلن ترفتالات: PETE مقاومت بالایی در برابر نفوذ گازها (اکسیژن و دی اکسید کربن) و رطوبت دارند. همچنین در برابر گرما، روغن های معدنی، حلال ها و اسیدها مقاومت خوبی دارد اما در برابر بازها مقاومت خوبی از خود نشان نمی‌دهد. در نتیجه، PETE به مواد بسته بندی انتخابی برای بسیاری از محصولات غذایی، به ویژه نوشیدنی ها و آب های معدنی تبدیل می شود. استفاده از PETE برای ساخت بطری های پلاستیکی برای نوشیدنی های گازدار به طور پیوسته در حال گسترش است. 3 کاربرد عمده بسته بندی PETE عبارت‌اند از ظروف (بطری، شیشه و ظرف)، ورقه های نیمه سخت برای شکل دهی حرارتی (سینی ها و بسته های برآمده)، و فیلم های نازک (سلفون‌ ها و بسته بندی های مواد غذایی همانند کیک و کلوچه).

2)پلی کربنات: شفاف، مقاوم در برابر حرارت و بادوام هستند و عمدتاً به عنوان جایگزینی برای شیشه در مواردی مانند بطری های بزرگ آب قابل بازیافت/ استفاده مجدد و بطری های کودک قابل استریل کردن استفاده می شود.

3)پلی اتیلن نفتالات: PEN یک عضو نسبتا جدید از خانواده پلی استر با عملکرد عالی به دلیل دمای انتقال شیشه بالا است. ویژگی های مانع PEN برای دی اکسید کربن، اکسیژن و بخار آب نسبت به PETE برتر است و PEN عملکرد بهتری را در دماهای بالا ارائه می دهد و امکان پر کردن مجدد با مایعات داغ، شستشوی و استفاده مجدد را فراهم می کند.

_ پلی وینیل کلراید: PVC، یک پلیمر افزودنی وینیل کلرید، سنگین، محکم، انعطاف پذیر با قدرت متوسط، بی شکل و شفاف است. مقاومت عالی در برابر مواد شیمیایی (اسیدها و بازها) و روغن دارد. خواص الکتریکی پایدار و ویژگی های جریان مناسب؛ اگرچه PVC عمدتاً در کاربردهای پزشکی و سایر کاربردهای غیرغذایی استفاده می‌شود، با این حال کاربردهای غذایی آن شامل بطری‌ها و فیلم‌های بسته‌‌‌بندی نیز وجود دارد. از آنجایی که ورقه های PVC به راحتی با گرما شکل می گیرند، به طور گسترده برای بسته های برآمده مانند محصولات گوشتی و بسته بندی های دارویی با دوز واحد استفاده می شود.

_ پلی وینیلیدین کلراید: PVdC یک پلیمر افزودنی وینیلیدین کلرید می‌باشد. قابل آب بندی حرارتی است و به عنوان یک سد عالی در برابر بخار آب، گاز و محصولات چرب و روغنی عمل می‌کند. در بسته بندی های انعطاف پذیر به عنوان یک فیلم تک لایه، پوشش یا بخشی از یک محصول اکسترود شده استفاده می‌شود. کاربرد های عمده شامل بسته بندی مرغ، گوشت های پخته شده، پنیر، غذاهای میان وعده، چای، قهوه و قنادی ها می باشد.

_ پلی استایرن: پلیمر افزودنی استایرن، شفاف، سخت و شکننده با نقطه ذوب نسبتاً کم است. می توان آن را تک اکسترود و یا با پلاستیک های دیگر هم اکسترود، قالب تزریقی یا فوم کرد تا طیف وسیعی از محصولات را تولید کند. در روش فوم کردن ماده ای مات، سفت و سبک وزن با خاصیت محافظت در برابر ضربه و عایق حرارتی تولید می‌شود. کاربرد های معمولی شامل بسته بندی های محافظ مانند کارتن های تخم مرغ، ظروف، ظروف یکبار مصرف پلاستیکی، درب ها، فنجان ها، بشقاب ها، بطری ها و سینی های غذا می باشد. پلی استایرن منبسط شده برای بسته بندی غیرغذایی و بالشتک استفاده می شود و می‌توان آن را بازیافت کرد و یا سوزاند.

_ پلی آمید: معمولاً به عنوان نایلون شناخته می شود. پلی آمیدها در ابتدا در منسوجات استفاده می شدند. انواع مختلف پلی آمیدها با عددی که به تعداد کربن در مونومر منشاء اشاره می شود، مشخص می شوند. به عنوان مثال، نایلون-6 دارای 6 کربن است و معمولاً در بسته بندی استفاده می شود. پلی آمید دارای خواص مکانیکی و حرارتی مشابه PETE است، بنابراین دارای کاربردهای مشابهی مانند بسته بندی کیسه ای قابل جوش است. نایلون همچنین مقاومت شیمیایی، چقرمگی و نفوذپذیری کم گاز را ارائه می دهد.

_ اتیلن وینیل الکل: EVOH به عنوان یک سد عالی در‌‌ برابر روغن، چربی و اکسیژن عمل می‌کند. با این حال، EVOH به رطوبت حساس است و بنابراین بیشتر در فیلم‌ های چندلایه هم‌اکسترود شده در شرایطی که در تماس مستقیم با مایعات نیست استفاده می‌شود.